salcininkai

salcininkai_herbas.jpg (3487 bytes)

Obiekty turystyki poznawczej w rejonie solecznickim (Šalčininkų) 

Administracja samorządu rejonu solecznickiego (Šalčininkų)
ul. Vilniaus 49, LT-17116 Soleczniki (Šalčininkai)
Tel. (8 380) 51332
www.salcininkai.lt, info@salcininkai.lt

salcininkai1.jpg (56728 bytes)


Rejon solecznicki jest położony w malowniczej południowej części Litwy. To region, gdzie Polacy stanowią większość, dlatego kultura etnograficzna różni się od kultury na terytorium sąsiadującym. 79 proc. mieszkańców rejonu – to Polacy, 9.4 proc. – Litwini, 5.8 proc. – Rosjanie, 3.8 proc. – Białorusini, 1.4 proc – inne narodowości. Przyjechać tu warto z wielu powodów. Ładne kościoły i dwory, z legend słynące mitologiczne kamienie i góry zamkowe, unikalne budynki w starych wsiach oraz wspaniałe krajobrazy – to wszystko można zobaczyć podróżując po rejonie solecznickim (Šalčininkų). Tu zawsze można spotkać dobrych i pracowitych ludzi, którzy dbają o tradycje, a jednocześnie są otwarci na nowości. Ziemia solecznicka spełni oczekiwania tych, którzy szukają spokoju w otoczeniu przyrody, a także tych, którzy chcą wkroczyć do świata biznesu i zrealizować postawione cele.


salcininkai2.jpg (73589 bytes)
Jaszuny (Jašiūnai)

ATRAKCJE TURYSTYCZNE

• Soleczniki (Šalčininkai)
Centrum rejonu – Soleczniki (Šalčininkai) oddalone są od Wilna o 45 km, położone przy szosie Wilno (Vilnius) - Lida (Lyda). Mieszka tu około 7000 osób. Od 1998 roku na placu samorządowym Solecznik stoi pomnik Adama Mickiewicza. Po roku przy solecznickim Domu Kultury został postawiony pomnik dla jednego z przywódców powstania 1983 r. - Konstantinasa Kalinauskasa. Pałac Wagnerów (Vagnerių), w pisemnych źródłach pojawiał się od XIV w., jest jednym z najładniejszych pałaców na Wileńszczyźnie. Pałac należał do Hlebowiczów, do rodziny szlacheckiej Chodkiewiczów, ostatni posiadacze pałacu – rodzina Wagnerów.  W 1880 r. Witold Wagner zbudował pałac w stylu neoklasycystycznym, w którym obecnie znajduje się szkoła sztuki im. S.Moniuszki. Na obrzeżach miasta, przy drodze prowadzącej do Wilna, znajduje się murowana kaplica z końca XVIII w. autorstwa Laurynasa Stuokos-Gucevičiusa.

• Jaszuny (Jašiūnai)
Jaszuny (Jašiūnai) w XV–XVIII w. należały do jednej z najpotężniejszych i najbogatszych rodzin szlacheckich na Litwie – do Radziwiłłów. W 1811 r. dwór w Jaszunach (Jašiūnai) nabył Ignacy Baliński. Po jego śmierci dwór przypadł młodszemu synowi Michałowi Balińskiemu. W 1820 r. ożenił się on z najstarszą córką profesora Uniwersytetu Wileńskiego chemika Jędrzeja Śniadeckiego – Zofią Śniadecką, w Jaszunach (Jašiūnai) zamieszkała rodzina Śniadeckich. Z inicjatywy i za środki J.Śniadeckiego w 1824-1828 r. rozpoczęto budowę nowego murowanego pałacu w stylu późnego klasycyzmu według projektu profesora architektury Uniwersytetu Wileńskiego Karola Podczaszyńskiego. Jaszuny (Jašiūnai) w ubiegłym stuleciu były ważnym centrum kultury – tu mieszkało i przyjeżdżało wiele słynnych osób: Tomasz Zan, Antoni Edward Odyniec, Józef Miankowski, ks. Stanisław Bonifacy Jundził, biskup Laurynas Puttkamer, ks. Paweł Brzostowski, Juliusz Słowacki.

Rzeczpospolita Pawłowska
Przy drodze Jaszuny (Jašiūnai) – Turgiele (Turgeliai) znajduje się istniejąca w latach 1767–1791 r. Rzeczpospolita Pawłowska utworzona przez Pawła Brzostowskiego. W 1767 r. kupił on dwór w Merkine oraz okoliczne ziemie, po dwóch latach ogłosił wiele reform: zastąpił pańszczyznę oczynszowaniem, rozdał ziemię chłopom i nadał im wolność osobistą. Rzeczpospolita Pawłowska zajmowała 3 tys. Hektarów, miała własną konstytucję, herb, pieniądz, parlament, skarb państwa, kasę samopomocy, milicję, lekarza, szkołę. Rzeczpospolita funkcjonowała prawie 30 lat. W dniu dzisiejszym z byłego potężnego pałacu pozostały tylko ściany oraz ruiny trzech innych budynków i bramy.


salcininkai3.jpg (67774 bytes)
    Taboryszki (Tabariškės) Narwiliszki (Norviliškės)

• Taboryszki (Tabariškės)
Kościół Św. Archanioła Michała jest najstarszym kościołem w regionie. W małym domku, na obrzeżach wsi, mieszkała słynna artystka Ana Krepštul, która namalowała ponad 3,5 tysiąca obrazów. Jej dzieła były eksponowane na różnych wystawach, kupiły je muzea, prywatni kolekcjonerzy i kościoły. Najwięcej obrazów Any Krepštul znajduje się w prywatnych kolekcjach i kościołach.

• Rudniki (Rūdninkai ) i Puszcza Rudnicka (Rūdninkų)
Rudniki – to wieś znajdująca się na prawym brzegu Mereczanki (Merkys), w Puszczy Rudnickiej. To historyczne, jednak mało znane miejsce, gdyż nie zostało żadnych historycznych śladów. 1/6 terytorium rejonu solecznickiego zajmuje Puszcza Rudnicka, której powierzchnia zajmuje 26000 ha. W XV–XVII w. puszcza była ulubionym miejscem polowań księży. W 1470 r. Kazimierz Jagiellończyk zbudował w Puszczy Rudnickiej dwór myśliwski. W maju 1554 r. Zygmunt August w jednym z pokoi dworu ułożył zwłoki swej drugiej żony Barbary Radziwiłłówny, gdy wioząc je z Krakowa do Wilna czekał, aż Katedra Wileńska zostanie przygotowana do pogrzebu. Kompleks biotopów Puszczy Rudnickiej jest jednym z najbardziej wartościowych terytoriów w regionie.

• Dziewiniszki (Dieveniškės) i park regionalny w Dziewiniszkach (Dieveniškės)
Dziewiniszki (Dieveniškės) – typowy przykład miejscowości na starych litewskich ziemiach, do których należą południowo-wschodnie miejscowości Republiki Litewskiej oraz sąsiadującej Białorusi. Najważniejszym elementem urbanistycznym Dziewiniszek (Dieveniškės) jest czterokątny plac, do którego zbiega się pięć historycznych szlaków. One łączyły miasteczko z Wilnem (Vilnius), Oszmianą (Ašmena), Subotnikami (Trobos (Subatninkai)), Gieranionami Geranainys, Solecznikami (Šalčininkai). Ważny historyczny pomnik – kościół Matki Bożej Różańcowej zbudowany w 1907 r. Naprzeciwko kościoła w 1903 r. zbudowano murowana dzwonnicę o wysokości 21 m, w której znajdują się prawie 200-letni dzwony. Historyczny park regionalny w Dziewiniszkach ciągnie się nad brzegiem Gawji (Gauja). Jego powierzchnia – 108 km2. Jedna z najbardziej interesujących wsi w okolicy Dziewiniszek – Żyżma (Žižmai). Ta ulicowa wieś – pomnik architektury o lokalnym znaczeniu. Upamiętniającymi tablicami jest oznaczonych 8 gospodarstw, 28 należących do nich budynków pochodzi z końca XIX w. z pierwszej połowy XX w.

• Narwiliszki (Norviliškės)
W XVI w. folwark w Narwiliszkach należał do Wojciecha i Doroty Szorc, a w 1617 r. młoda wdowa przekazała budynki zakonowi Franciszkanów - Bracia Mniejsi. W XVII w. został tu zbudowany klasztor, w którym zamieszkało ośmiu zakonników. Niestety klasztor trafił na listę zamykanych klasztorów i w jego budynkach urządzono koszary carskich żołnierzy. W1900 – 1915 r. w budynku mieszkały studentki Szkoły Rolniczej. W 1918 r. w klasztorze i dzwonnicy urządzono plebanię, a w1928 r. zbudowany obecny kościół. Obecnie zamek w Narwiliszkach – to znany kompleks turystyczny.

 • Ejszyszki (Eišiškės)
Nazwa miasta, wg legendy, wywodzi się od jednego z najdzielniejszych wojów litewskich, Eisziusa (Eišys (Eikšys)). Pierwszy katolickie kościół był tu zbudowany w 1398 r, wkrótce po chrzcie Litwy zgodnie z rozkazem Witolda Wielkiego. O tym okresie przypomina grodzisko w Ejszyszkach Eišiškės). Jego pozostałości nawet dziś robią wrażenie. Król Jan Sobieski w 1678 r. nadał Ejszyszkom prawa magdeburskie. Ejszyszki kształtowały się jako wielonarodowe miasteczko. Od dawna mieszkali Ti Polacy, Litwini, Rosjanie, Białorusinie, Cyganie, Żydzi. Warto zwiedzić kościół w Ejszyszkach zbudowany w 1847 – 1852 latach według projektu inżyniera Teodora Narbuta. W Ejszyszkach jest żydowski cmentarz. W 3 km od Ejszyszek znajduje się miejscowość Hornostaiszki (Gornostajiškės), gdzie można zwiedzić pałac należący niegdyś do majątku Sekluckich. W1986 r. naprzeciw pałacu zbudowano pomnik prekursorowi piśmiennictwa litewskiego Stanislovasowi Rapolionisowi, który pochodzi z okolic Ejszyszek.


Kontaktai: 8 613 87583, el. p. info@wedeliver.lt
UAB "We deliver" neatsako už reklamos užsakovų paskelbtos informacijos turinį ir grafinę medžiagą